-
1 οἶστρος
οἶστρος, ὁ (verwandt mit ὀϊστός), oestrus, die Bremse, die das Vieh verfolgt und plagt, ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, Od. 22, 300; Plut. de discr. ad. et. am. 16 u. a. Sp.; Aesch. oft bei der in die Kuh verwandelten Io, Ἰὼ οἴστρῳ ἐρεσσομένα, Suppl. 536, οἴστρου δ' ἄρδις χρίει μ' ἄπυρος, Prom. 881. 566; daher Stich, Stachel, auch übertr. von heftigen Leidenschaften, πρὶν ἐμπεσεῖν σπαραγμὸν ἤ τιν' οἶστρον, Soph. Trach. 1244, κακῷ κλάζοντες οἴστρῳ καὶ βεβαρβαρωμένῳ, Ant. 989, Schol. μανίᾳ, von dem wüthenden, Unglück prophezeienden Geschrei der Vögel; oft Eur., σῆς γυναικὸς οἶστρον Hipp. 1300, μὴ ϑεαί μ' οἴστρῳ κατάσχωσι, Or. 789; sp. D., bes. von Liebesraserei, τινός, Add. 8 (VII, 51); Anacr. 31, 28. 59, 15; von Fischen, ἐπεάν σφεας ἐςίῃ οἶστρος κυΐσκεσϑαι, Her. 2, 93; ὑπ' ἀνάγκης τε καὶ οἴστρου ἐλαύνεται, Plat. Phaedr. 240 d, vgl. Rep. IX, 577 e; οἶστρός τις κινεῖ σε ἐμφυόμενος ἐκ παλαιῶν ἀδικημάτων, Stachel, Legg. IX, 854 b; Sp., im plur. neben πτοῖαι καὶ φυγαί Plut. de prof. virt. sent. p. 262.
-
2 οἶστρος
-
3 πάρ-οιστρος
πάρ-οιστρος, etwas heftig, fast leidenschaftlich, halb wüthend, Simplic. ad Epict.
-
4 φίλ-οιστρος
φίλ-οιστρος, Wuth, Raserei liebend, bes. die wilde Begeisterung bei den Festen des Bacchus und der Kybele liebend, Orph. H. 26, 13.
-
5 φοιτητής
-
6 χρίω
χρίω, eigtl. die Oberfläche eines Körpers, bes. des menschlichen Leibes, leicht berühren, darüber hinstreichen; dah. – a) mit wohlriechender Salbe, mit Salböl bestreichen u. einreiben, salben, welches von den ältesten Zeiten an gleich nach dem Bade zu geschehen pflegte; oft bei Hom.: χρῖεν ἐλαίῳ Il. 23, 186; ὅτε δή μιν ἐγὼ λόεον καὶ χρῖον ἐλαίῳ Od. 4, 252, wie ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ' ἐλαίῳ 3, 466 u. öfter; λοέσσαι τε χρῖσαί τε 19, 320; u. med., ἀμβροσίῳ, οἵῳ Κυϑέρεια χρίεται 18, 194, sich salben, wie χρισάμενοι 6, 96; Hes. O. 524; χρίεσϑαι ἰούς, sich, zu eigenem Gebrauche seine Pfeile salben, mit Gift bestreichen, Od. 1, 262; Soph. Tr. 672. 686; ἱμέρῳ χρίσασα τόξα Eur. Med. 635, vgl. 789; μύρῳ Luc. merc. cond. 28. – b) mit Farbe überstreichen, anstreichen, färben, schminken, tünchen; κεχριμένος ἐρευϑεδάνῳ Her. 4, 189, πίσσῃ 195; χρίεσϑαι τὰ σώματα μίλτῳ 191; ὅπλα ἐκέχριστο χρυσοειδεῖ χρώματι Xen. Cyr. 7, 1,2. – Auch = die Haut leicht verletzen, ritzen, streifen, in welcher Bdtg ι im aor. u. den übrigen tempp. außer praes. u. impf. kurz ist; χρίει τις αὖ με τάλαιναν οἶστρος Aesch. Prom. 566, vgl. 600. 882; ὀξυστόμῳ μύωπι χρισϑεῖσα 678; Phryn. in B. A. 46.
-
7 βαρβαρόω
βαρβαρόω, zum Barbaren machen, wohl nur im pass., zum Barbaren werden, verwildern, Eur. Or. 485 βεβαρβάρωσαι χρόνιος ὢν ἐν βαρβάροις, u. Sp. Aber οἶστρος βεβαρβαρωμένος ist unverständlich durcheinandertönendes Geschrei der Vögel, Soph. Ant. 988.
-
8 δονέω
δονέω (vgl. δινέω), hin und her bewegen, schütteln. Hom. dreimal: von einem ἔρνος ἐλαίης Iliad. 17, 55 τὸ δέ τε πνοιαὶ δονέουσιν παντοί ων ἀνέμων; Iliad. 12, 157 ἄνεμος ζαής, νέφεα σκιόεντα δονήσας; von βόες ἀγελαῖαι Odyss. 22, 300 τὰς μέν τ' αἰόλος οἶστρος ἐφορμηϑεὶς ἐδόνησεν ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, umhertreiben, umherjagen. – Folgende: ἀνέμῳ δεδονημένος ἄχερδος Theocr. 24, 88, vgl. 7, 135; Ap. Rh. 3, 1376 u. Luc. gymn. 20; ἔρως με δονεῖ Ar. Eccl. 954, wie Sappho frg. 10; παλάμᾳ δονέων ἄκοντα Pind. P. 1, 44, schwingen; ϑρόον ὕμνων, Hymnenklang ertönen lassen, N. 8, 81; vgl. Anacr. 59 ἀνὰ βάρβιτον δονήσω, u. ὑπάτην πλήκτροισιν Agath. 68 (XI, 352); sonst oft bei Dichtern; auch auf den Geist übertr., durch Leidenschaften in Bewegung setzen, beunruhigen; δοναϑεῖσα φρήν Pind. P. 6, 36, wie αὔρη ἐμὰς φρένας δονείτω Dionys. 1; νόος ἔρωτι δονεύμενος Bion. 4, 5. Eigenthümlich ὀσμὴ μυκτῆρα δονεῖ Mnesim. bei Ath. IX, 403 d (v. 60). – Seltener in Prosa; δονέουσι τὸ γάλα, schütteln, Her. 4, 2; Xen. Symp. 2, 8, l. d. Am häufigsten im pass., in Aufruhr sein, ἡ Ἀσίη ἐδονέετο Her. 7, 1, u. Sp., wie App. B. C. 4, 52; Hdn. 7, 5, 19.
-
9 βου-τύπος
-
10 οἰστρο-βολέω
οἰστρο-βολέω, mit dem Stachel treffen, verwunden, τρεῖς δ' ἐμὲ ϑηλυμανεῖς οἰστροβολοῦσι Πόϑοι, Mel. 54 (IX, 16), wo man des folgdn ἦ γάρ τοι τρία τόξα κατείρυσεν wegen falsch οἰστοβολέω vermuthet hat, vgl. οἶστρος.
-
11 οἰστράω
οἰστράω, ion. οἰστρέω, 1) eigtl. von der Bremse, durch den Stich das Vieh wild machen, in Wuth versetzen, VLL. οἰστρηλατεῖν, ἐκμαίνειν; übertr., anstacheln, reizen, bes. in heftige Leidenschaft, Wuth versetzen, Ἄρης οἰστρηϑείς, Soph. Trach. 650; αὐτὰς ἐκ δόμων οἴστρησ' ἐγὼ μανίαις, Eur. Bacch. 32; οἰστρηϑεὶς Διονύσῳ, 119; ὑπ' ἔρωτος οἰστρηϑείς, Agath. 41 ( Plan. 80). – 2) intrans., von Thieren, durch den Stich oder das Gesumme der Bremsen ( οἶστρος) unruhig, wild werden; πολλοὶ ἁλίσκονται διὰ τὸ οἰστρᾶν, Arist. H. A. 8, 15; u. übertr., in heftige Leidenschaft gerathen, außer sich gerathen, rasen, οἰστρήσασα τὴν κέλευϑον ᾖξας, Aesch. Prom. 838; Eur. I. A. 77; u. in Prosa, κεντουμένη κύκλῳ ἡ ψυχὴ οἰστρᾷ, Plat. Phaedr. 251 d; Theaet. 179 e; Sp.
-
12 αἰόλος
αἰόλος, auch 2 Endgn in der einzigen prof, Stelle, Arist. probl. 26, 13 αἰόλοι ἡμέραι, veränderliche Tage; verw. ἄημι, s. Buttmann Lexil. 2, 73 ff, daher 1) beweglich, schnell, οἶστρος Od. 22, 300; πόδας, schnellfüßig, Il. 19, 404; εὐλαί, die wimmelnden Maden, 22, 509; ὄφις, schnell sich schlängelnd, 12, 208; σφῆκες μέσον αἰόλοι 12, 167, mit beweglichem Hinterleibe. Auch von Waffen, τεύχεα 5, 295, σάκος 7, 222. 16. 107, leicht beweglich. – Vom Rauche Aesch. Spt. 476, δράκων Soph. Tr. 11. 831, κνώδων Ai. 1004. – 2) bunt, schillernd, ὄστρακον H. h. Merc. 33; νύξ, sternhelle Nacht, Soph. Tr. 94. 132; σάρξ Phil. 1142, bunt von Geschwüren; übh. mannigfach, κακά Aesch. Suppl. 323; ἰαχαὶ συρίγγων Eur. Ion 499; vgl. αἰόλαν χορείαν φϑέγξασϑαι Ar. Ran. 248, wo es auch schnell sein kann, wie πορεία Thesm. 1054; vgl. Theocr. 16, 44 ἀοιδὸς αἰόλα φωνέων; – listig, ψεῠδος Pind. N. 8. 25, μηχάνημα Σφιγγὸς αἰολώτερον frg. bei Plut. d. aud. 2.
-
13 ἀνεμώλιος
ἀνεμώλιος, windig; übertr., nichtig, vergeblich, ἀνεμώλια βάζειν, Il. 4, 355 Od. 11, 464; τί νυ τόξον ἔχεις ἀνεμώλιον αὔτως; Il. 21, 474, was hast du so vergeblich den Bogen? οἶστρος ἀν. Anacr. 59, 15; Theocr. 25, 239; – ἀνεμωλία, ἡ, bei Theophr., ist eine Pflanze, =
-
14 ὀλισθήεις
ὀλισθήεις, εσσα, εν, poet. = ὀλισϑηρός; ὀλισϑήεσσαν φύσιν ἔχει οἶστρος, Paul. Sil. 43 (IX, 443).
-
15 ἀλιτηρι-ώδης
ἀλιτηρι-ώδης, ες, verderblich, οἶστρος Plat. Lgg. IX, 854 b; νύχη 881 e; στάσις Rep. V, 470 d; Sp.
-
16 ἠερό-φοιτος
ἠερό-φοιτος, lustdurchwandelnd; μέλισσα, Phocyl. 159; οἶστρος, Orph. Arg. 47; Opp. H. 3, 166.
-
17 βαρβαρόω
βαρβαρόω, zum Barbaren machen, wohl nur im pass., zum Barbaren werden, verwildern. Aber οἶστρος βεβαρβαρωμένος ist unverständlich durcheinandertönendes Geschrei der Vögel -
18 βουτύπος
-
19 οἰστράω
οἰστράω, (1) eigtl. von der Bremse: durch den Stich das Vieh wild machen, in Wut versetzen; übertr., anstacheln, reizen, bes. in heftige Leidenschaft, Wut versetzen. (2) intrans., von Tieren, durch den Stich oder das Gesumme der Bremsen ( οἶστρος) unruhig, wild werden; übertr., in heftige Leidenschaft geraten, außer sich geraten, rasen -
20 πάροιστρος
πάρ-οιστρος, etwas heftig, fast leidenschaftlich, halb wütend
- 1
- 2
См. также в других словарях:
οἶστρος — gadfly masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οίστρος — ο (ΑΜ οἶστρος) 1. μεγάλη μύγα, κυκλόρραφο έντομο, που σύμφωνα με τη σημερινή επιστημονική ταξινόμηση αποτελεί γένος τής οικογένειας οίστρίδες και τού οποίου οι προνύμφες που εισδύουν στα διάφορα όργανα τών κατοικίδιων ζώων προκαλούν τις μυιάσεις… … Dictionary of Greek
οίστρος — ο 1. είδος εντόμου, βοϊδόμυγα, αλλ. ντάβανος (βλ. λ.). 2. άλλο έντομο, αλλ. αλογόμυγα. 3. μτφ., διέγερση, μανία: Οίστρος ακολασίας. 4. ενθουσιασμός, έμπνευση, κέφι … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
οἶστρε — οἶστρος gadfly masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἶστροι — οἶστρος gadfly masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἶστρον — οἶστρος gadfly masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Estrous cycle — Oestrus is also the biological genus name of the gadfly. The estrous cycle (also oestrous cycle; derived from Latin oestrus and originally from Greek οἶστρος meaning sexual desire) comprises the recurring physiologic changes that are induced by… … Wikipedia
οιστρίδες — (Oestridae). Οικογένεια δίπτερων εντόμων του γένους οίστρος. Οι ο. είναι μύγες που παρασιτούν στο τριχωτό δέρμα των θηλαστικών, το οποίο τρυπούν για να αποθέσουν τα αβγά τους. Το κεφάλι τους είναι δυσανάλογα μεγάλο ως προς το σώμα και καταλήγει… … Dictionary of Greek
φίλοιστρος — ον, Α 1. αυτός που θέλει να διακατέχεται από οίστρο, από μανία 2. (κυρίως) αυτός που θέλει να καταλαμβάνεται από την παράφορη έκσταση η οποία κυριεύει τους οπαδούς τού Βάκχου και τής Κυβέλης. [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + οἶστρος «μανία, τρέλα,… … Dictionary of Greek
ястреб — род. п. а, укр. ястрiб, яструб, также ястер, др. русск., цслав. ɪастрѧбъ (Златостр., ХII в., РП, 1282 г. и др.; см. Соболевский, Лекции 82), сербохорв. jа̏стриjеб, мн. jа̏стребови, прилаг. jастрѐбаст пестрый, крапчатый (как коршун) , словен.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Estrogen — Estriol. Note two hydroxyl ( OH) groups attached to the D ring (rightmost ring) … Wikipedia